W kontekście cen transferowych, podmioty powiązane to te, które to przedsiębiorstwa są zależne lub kontrolowane poza Francją.
We Francji zwalnia się organy podatkowe z obowiązku udowodnienia związku pomiędzy zależnością lub kontrolą w odniesieniu do transferów zysków do przedsiębiorstw zlokalizowanych w obcym państwie lub na terytorium poza Francją, które ma preferencyjny system podatkowy lub które są zarejestrowane lub utworzone w jurysdykcji lub terytorium niechętnym do współpracy.
Odnośnie podmiotów powiązanych doktryna administracyjna stanowi, że:
- Zależność de iure powstaje, gdy francuskie przedsiębiorstwo jest zależne od obcego przedsiębiorstwa, co ma miejsce w przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny posiada przeważający udział kapitału własnego francuskiego przedsiębiorstwa lub bezwzględną większość praw głosu. W praktyce, posiadanie więcej niż 50% udziałów wystarczy do scharakteryzowania posiadania zależności lub kontroli.
- Zależność de facto może być umowna lub wynikać z warunków leżących u jej podstaw relacje między dwoma przedsiębiorstwami (pojęcie faktycznej zależności). Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo zagraniczne jest uprawnione do wykonywania funkcji obejmujących podejmowanie decyzji mających wpływ na francuskie przedsiębiorstwo w sposób bezpośredni lub przez pośredników.
Osoby prawne z siedzibą we Francji:
- których roczny obrót bez podatku lub aktywów brutto wykazanych w bilansie jest większy lub równy 400 mln euro, lub
- posiadają na koniec roku obrotowego, bezpośrednio lub pośrednio, ponad połowę kapitału lub praw głosu osoby prawnej, w tym organizacji, trustu lub porównywalnej instytucji mającej siedzibę lub zarejestrowanej we Francji lub poza Francją lub
- mają przynależność do grupy objętej reżimem podatkowym
muszą przechowywać dokumentację do wglądu administracji uzasadniającą politykę cen transferowych w kontekście wszelkiego rodzaju transakcji przeprowadzanych z powiązanymi podmiotami.
We francuskim systemie podatkowym dokumentacja cen transferowych składa się z dwóch części. Pierwsza z nich stanowi plik główny i zawiera informacje o grupie podmiotów powiązanych, a druga część stanowi plik lokalny zawierający informacje o podmiocie uczestniczącym w transakcji. Francuskie prawo podatkowe implementuje wytyczne OECD dotyczące sprawozdawczości według krajów (CbC) dla przedsiębiorstw (próg 750 mln euro).
Francuskie regulacje prawne w zakresie cen transferowych wymagają od przedsiębiorstw, których obrót lub aktywa bilansowe wynoszą co najmniej 50 mln EUR złożenia każdego roku uproszczonej wersji pliku głównego i lokalnego.
Istotne jest, że system podatkowy obowiązujący we Francji nie reguluje przepisów odnośnie metod ustalania cen transferowych, które należy stosować, jednak francuska doktryna przewiduje, że przede wszystkim należy przestrzegać wytycznych OECD.
W celu zapobiegania lub rozstrzygania sporów dotyczących cen transferowych podmioty duńskie mogą stosować następujące mechanizmy: przepisy i orzecznictwo, Rozszerzone programy zaangażowania, Uprzednie porozumienia cenowe (Advance Pricing Agreements – APA), Procedura wzajemnego porozumiewania się (Mutual Agreement Procedures – MAP), Program Analizy Ryzka w cenach transferowych (International Compliance Assurance Programme – ICAP).
MŚP, które chcą zabezpieczyć swoje rozliczenia podatkowe w zakresie cen transferowych, mogą wystąpić o APA. W praktyce umowa ta gwarantuje firmie, że ceny w niej naliczane wewnątrzgrupowe stosunki przemysłowe, handlowe lub finansowe nie kwalifikują się jako transfer zysków.
