W dniu 8 kwietnia 2022 roku Dyrektor KIS wydał interpretację indywidualną o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.69.2022.2.BJ w zakresie ustalenia, czy wypłata należnego wynagrodzenia Kontrahentowi w związku z zawarciem wskazanej we wniosku umowy będzie obligowała Spółkę do pobrania – jako płatnika – zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.
Stan faktyczny
Spółka Akcyjna podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem CIT od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiotem prowadzonej przez Spółkę działalności jest produkcja i dystrybucja produktów. Na potrzeby prowadzonej działalności Spółka zawarła umowę z podmiotem mającym siedzibę na terytorium Szwajcarii (nierezydentem w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) w zakresie usług udostępniania danych w zamian za wynagrodzenie.
Zgodnie z umową, Kontrahent zobowiązuje się do świadczenia usług polegających na dostarczaniu do Wnioskodawcy danych gospodarczych w formie raportów. Kontrahent udziela niezbywalnej, niewyłącznej licencji na korzystanie z oprogramowania. Udostępnione Spółce dane w postaci raportów są wykorzystywane wyłącznie dla własnych wewnętrznych potrzeb analitycznych. Spółka może użytkować oprogramowanie jedynie w celu wewnętrznego przetwarzania danych dostarczonych. Wnioskodawca nie może: dokonywać dekompilacji, analizy oprogramowania; udzielać sublicencji ani w inny sposób dystrybuować lub dysponować oprogramowaniem lub instrukcjami; ujawniać lub zezwalać na korzystanie z oprogramowania; modyfikować, dostosowywać, lokalizować oprogramowania oraz instrukcje; kopiować oprogramowania ani instrukcje; usuwać informacje o wszelkich prawach własności.
Przekazywane w formie raportów dane są przedmiotem ochrony prawa autorskiego. Kontrahent jest właścicielem wszelkich praw, również autorskich do oprogramowania, nośników oraz związanych z nimi instrukcji, przy czym każda z tych form zawiera tajemnice handlowe Kontrahenta.
Stanowisko Wnioskodawcy i DKIS
W ocenie Spółki, będącej w posiadaniu certyfikatu rezydencji Kontrahenta, płacone należności w związku z zawartą umową, które mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jako świadczenia podobne do usług przetwarzania danych i badania rynku, nie będą podlegały pobraniu podatku u źródła w Polsce – art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem przedstawionym przez Spółkę, jednocześnie odstępując od uzasadnienia prawnego interpretacji indywidualnej.
W przedmiotowej sprawie istotne było ustalenie czy płatności dokonywane na rzecz Kontrahenta są wynagrodzeniem za należności licencyjne, do których Umowa zalicza należności uzyskiwane: za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego oraz za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
W analizowanej sprawie, o ile można uznać dane w postaci przesyłanych raportów za bazę danych i w konsekwencji utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, to są one wykorzystywane i przetwarzane wyłącznie na wewnętrzne potrzeby Spółki. Wówczas w zakresie licencji dotyczącej oprogramowania, Spółka działa jako end-user. Oprogramowanie więc wykorzystywane jest wyłącznie na własne potrzeby prowadzonej działalności, w związku z czym nie ma do czynienia z powstaniem należności licencyjnych. Także mając na względzie przedstawione warunki użytkowania danych w postaci raportów (baz danych) stwierdzić należy, że umowa łącząca Kontrahenta nie przenosi praw autorskich ani nie dają prawa do rozporządzania utworem (bazą danych) na wszystkich polach eksploatacji (dane w postaci raportów wykorzystywane są wyłącznie na potrzeby Spółki), w konsekwencji należności zapłacone w związku z zawartą umową nie mieszczą się w definicji należności licencyjnych (art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).
Przekazywane dane w postaci raportów nie stanowią również, know-how. Art. 21 ust. 1 ustawy o CIT określa know-how jako całość informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Należy uznać więc, że know-how dotyczy wszelkich nieujawnionych informacji technicznych, koniecznych do odtworzenia produktu bądź procesu w takich samych warunkach, bez względu na to, czy informacja ta może podlegać ochronie patentowej, czy nie. W rezultacie udostępnienie danych w postaci raportów nie może być traktowane jako udzielenie know-how. Usystematyzowany zbiór danych nie może być określany mianem doświadczenia, jak również nie stanowi on wiedzy technicznej o poufnym charakterze. Tym samym, przekazanie danych w postaci raportów nie może być traktowane jako udzielenie (przekazanie) know-how.
Autor: Marta Kiryczuk ? Konsultant podatkowy
