Nowy rok to często nowe wyzwania, które nakładamy na siebie w ramach „noworocznych postanowień”. Znacznie chętniej podejmujemy trud zmian, które sami wyznaczamy, zaś z mniejszym entuzjazmem realizujemy zmiany narzucone przez kogoś – zwłaszcza jeżeli chodzi o zmiany prawa.
W zakresie Estońskiego CITu zmiany należy rozpatrywać raczej pozytywnie, gdyż ustawodawca doprecyzowując niektóre kwestie chce zachęcić podatników do częstszego wyboru tej formy opodatkowania.
W jakich obszarach podatnicy stosujący Estoński CIT znajdą najważniejsze zmiany obowiązujące od 1 stycznia 2023 r.?
Samochody osobowe
Ustawa z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 2180) wprowadziła szereg zmian w Estońskim CIT, a jedną z istotnych regulacji pozostaje zmiana związana z wydatkami na używanie samochodów osobowych przez pracowników w sposób mieszany.
Dzięki tej transformacji, zgodnie z art. 28 m ust. 4a pkt 2 ustawy CIT, za „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” (stanowiące różną kategorię dochodu podlegającą opodatkowaniu Estońskim CIT) uznaje się 50% wydatków związanych z używaniem m. in. samochodów osobowych, w przypadku pojazdu nieużytkowanego wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą, lecz również na potrzeby prywatne.
Znowelizowane przepisy nie mają zastosowania do samochodów osobowych wykorzystywanych wyłącznie na cele firmowe – brak obowiązku zapłaty CIT Estońskiego z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, jak i ukrytych zysków.
Należy podkreślić, iż znowelizowane normy, jak i aktualne dotyczące ukrytych zysków, mogą mieć zastosowanie również do innych niż samochody osobowe składników majątku firmy, np. telefonów komórkowych, tabletów czy laptopów.
Ważnym aspektem z perspektywy podatnika pozostaje art. 28 m ust. 5 ustawy CIT, w którym zastrzeżono, że ciężar dowodu uzasadniającego wykorzystywanie składnika majątku przedsiębiorstwa wyłącznie na cele działalności gospodarczej spoczywa na podatniku.
Zasady zatrudnienia
Zmiany związane z warunkami zatrudnienia w firmie będącej podatnikiem Estońskiego CITu należy ocenić jako korzystne.
Dla przypomnienia wskazać należy, że warunkiem stosowania Estońskiego CIT jest zatrudnienie na podstawie umowy o pracę lub innej (np. umowy zlecenia – pod warunkiem, że w związku z wypłatą wynagrodzeń z tego tytułu na podatniku Estońskiego CIT ciąży obowiązek poboru zaliczek na PIT
i składek ZUS) co najmniej trzech osób przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym. Trudność ze stosowaniem omawianej regulacji pojawia się w chwili, gdy podatnik zatrudnia w limicie trzech pracowników osoby na podstawie umowy zlecenia korzystające ze zwolnienia z uPIT (osoby w wieku poniżej 26. roku życia) lub składek ZUS (studenci).
Ustawodawca wprost wskazał, że warunek minimalnego zatrudnienia na innej podstawie niż umowa o pracę uznaje się za spełniony, jeśli podatnik Estońskiego CIT jest płatnikiem w odniesieniu do przynajmniej jednego z obciążeń (PIT lub ZUS). Zatem limit zatrudnienia 3 pracowników obejmie osoby poniżej 26 roku życia lub studentów, dla których pracodawca korzysta z preferencji w zakresie obciążeń publiczno-prawnych. Należy pamiętać o stanowisku KIS (Interpretacja Dyrektora KIS z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.684.2022.1.BS) w przedmiocie braku możliwości mieszania (umowy o pracę i umów cywilnoprawnych) dla spełniania wymogu minimalnego limitu zatrudnienia.
Ponadto, w ustawie określono nową definicję przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw i scharakteryzowano ją jako przeciętne miesięczne wynagrodzenie, w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w trzecim kwartale roku kalendarzowego poprzedzającego pierwszy dzień roku podatkowego, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej “Monitor Polski (art. 28 c pkt 2a ustawy CIT).
Termin zapłaty podatku od zysku
Modyfikację ustawy wprowadzono również w art. 28 t ust. 1 ustawy CIT w zakresie terminu zapłaty podatku, a aktualnie przepis zobowiązuje do zapłaty podatku od dochodu z podzielonego zysku, dochodu z tytułu zysku na pokrycie strat, zaliczek na poczet przewidywanej dywidendy oraz z tytułu rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto w terminie do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym podjęto uchwałę o podziale zysku lub uchwałę o wypłacie zaliczki.
Wygaśnięcie zobowiązania z tytułu korekty wstępnej
Mianem korekty wstępnej określa się zestawienie różnic księgowo-podatkowych, które w przyszłości mogą wiązać się z zapłatą podatku. Sporządzenie korekty wstępnej jest obowiązkiem podatników działających, którzy zgłoszą do właściwego naczelnika urzędu skarbowego chęć skorzystania
z Estońskiego CIT do rozliczenia kolejnych okresów rozliczeniowych. Zgodnie z art 7aa. ust. 1 ustawy CIT podatnik, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, jest zobowiązany, na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek sporządzić informację o różnicach w przychodach i kosztach, które wynikają z ich odmiennej klasyfikacji dla celów prawa podatkowego oraz prawa bilansowego, wraz z informacją o podatku należnym.
Nowelizacja ustawy doprecyzowuje regulacje dotyczące okresu stosowania Estońskiego CIT, po którym nie trzeba płacić podatku z tytułu korekty wstępnej, wskazując jednoznacznie, iż wygaśnięcie obowiązku podatkowego następuje w przypadku stosowania opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek w sposób nieprzerwany przez okres co najmniej czterech lat podatkowych.
Podatek od dochodu z przekształcenia
Znowelizowany przepis art. 7aa ust. 9 pkt 4 ustawy CIT jednoznacznie określa, że terminem zapłaty podatku z tytułu przekształcenia jest koniec trzeciego miesiąca pierwszego roku opodatkowania ryczałtem.
Zmodyfikowane regulacje o charakterze naprawczo – doprecyzowującym pozwalają podatnikom na uniknięcie trudności związanej z interpretacją przepisów, co należy ocenić jako pozytywną zmianę.
Autor: Zofia Brzezicka – Asystent Podatkowy