W dniu 31 stycznia 2023 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok (sygn. II FSK 1588/20) uznając, że obowiązek badania statusu rzeczywistego właściciela (ang. beneficial owner) należności obowiązuje także w przypadku wypłat dywidendy oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.
Obowiązek weryfikacji statusu rzeczywistego właściciela należności, odmiennie niż w przypadku zwolnienia dotyczącego należności odsetkowych i licencyjnych (art. 21 ust. 3 pkt 4), nie został wprost wskazany w przepisach dotyczących zwolnienia z poboru podatku u źródła w przypadku wypłaty dywidendy (art. 22 ust. 4 Ustawy CIT).
Przedmiotowy wyrok dotyczy skargi płatnika na interpretację indywidualną, w której organ stwierdził, że skorzystanie ze zwolnienia dywidendowego wymaga weryfikacji statusu rzeczywistego odbiorcy należności. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej argumentował, że weryfikacja odbiorcy należności jest jednym z elementów dochowania należytej staranności. Z takim stanowiskiem nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, który uchylił zaskarżoną interpretację.
W odpowiedzi na stanowisko Sądu, Organ odwołał się do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który uchylił wyrok sądu niższej instancji, jednocześnie w ten sposób zaprzeczając stanowisku wyrażonym w poprzednim wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 kwietnia 2021 r., sygn. II FSK 240/21, gdzie Sąd nie zgodził się z podejściem stosowanym przez organy podatkowe, zgodnie z którym ustalenie statusu rzeczywistego właściciela dywidendy jest niezbędne do zastosowania preferencji w podatku u źródła. W wyroku z 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że dla skorzystania z prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dywidend nie jest wymagane, by odbiorca dywidendy był jej rzeczywistym właścicielem. Podobne stanowisko wyrażane było dotychczas również w innych wydawanych wyrokach wojewódzkich sądów administracyjnych w ostatnim czasie.
Podsumowując, opierając się na najnowszym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także na bieżącej linii interpretacyjnej organów podatkowych należałoby uznać, że polski płatnik, przekazując dywidendę do innego kraju Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego w celu skorzystania ze zwolnienia musi za każdym razem pamiętać o weryfikacji, czy środki trafią do rzeczywistego właściciela (ang. beneficial owner). Jeżeli w wyniku przedmiotowej weryfikacji okażę się, że odbiorca dywidendy nie jest jej rzeczywistym właścicielem, płatnik nie będzie miał możliwości, aby skorzystać ze zwolnienia z poboru podatku u źródła i nałożony zostanie na niego obowiązek poboru podatku w stawce podstawowej wynikającej z ustawy – w wysokości 19%.
Autor: Magdalena Świątkiewicz – Starszy konsultant podatkowy
