Dnia 25 lutego 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku o sygn. I SA/Łd 685/19 oddalił skargę na zaskarżoną interpretację uznając stanowisko w niej przedstawione za prawidłowe.
Spór w niniejszej sprawie dotyczył dwóch kwestii:
1) czy w związku z zaciągnięciem kredytów w konsorcjum bankowym z siedzibą w Republice Słowacji takie opłaty jak: prowizja dla banku, prowizje dla organizatora kredytowania, agenta i agenta zabezpieczenia finansowania (tzw. opłaty okołokredytowe) mogą być uznane za odsetki w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką;
2) czy płatnik jest zobowiązany do uzyskania pisemnego oświadczenia od podatnika, że jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności (odsetek).
Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej uznając, że ww. opłaty okołokredytowe są związane z faktyczną wierzytelnością/długiem, co oznacza, że wypłacane wynagrodzenie z powyższych tytułów jest ściśle związane z udzieleniem finansowania i stanowi element “kosztu” pozyskania kapitału (finansowania zewnętrznego). W rezultacie powyższe wynagrodzenie spełnia definicję odsetek i podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła.
W drugiej kwestii płatnik skarżąc interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zarzucił błędną wykładnię art. 26 ust. 7a uCIT poprzez przyjęcie, że dla jego zastosowania konieczne jest uzyskanie przez płatnika podatku u źródła oświadczenia podatnika tego podatku, o którym mowa w art. 26 ust. 1f uCIT podczas gdy przepis nie stanowi takiego wymogu, a tym samym uzyskanie takiego oświadczenia nie jest konieczne.
Sąd nie podzielił zarzutów skargi co do naruszenia art. 26 ust. 7a uCIT w zw. art. 26 ust. 1f i art. 26 ust. 1 uCIT uznając, że w art. 26 uCIT ustawodawca określił dwa reżimy poboru podatku od przychodów z odsetek uzyskiwanych przez nierezydentów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pierwszy dotyczy wypłat należności do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000,00 zł na rzecz tego samego podatnika, gdzie zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4. W przypadku wypłaty odsetek pisemne oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności (art. 26 ust. 1f uCIT.). Drugi dotyczy wypłat odsetek przekraczających w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000,00 zł na rzecz tego samego podatnika i wówczas płatnik jest obowiązany pobrać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki 20% od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000,00 zł z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e uCI. lub bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 26 ust. 2e uCIT). Tego ostatniego przepisu nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:
1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust.1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 (art. 26 ust. 7a uCIT.).
Skoro zatem dla możliwości zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania płatnik musi zachować się zgodnie z art. 26 ust. 1f i art. 26 ust. 7a uCIT – dla poboru podatku od kwoty odsetek do 2 000 000,00 zł płatnik musi posiadać pisemne oświadczenie podatnika, że jest on rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności, a opodatkowując nadwyżkę tej należności (ponad 2 000 000,00 zł) musi złożyć stosowne oświadczenie o zastosowaniu zwolnienia lub obniżonej stawce podatku – to trudno uznać, że samo wypłacenie kwoty odsetek zagranicznemu bankowi ponad 2 000 000,00 zł wyklucza zastosowanie art. 26 ust. 1f uCIT. Art. 26 ust. 7a określa warunki dla niestosowania przepisu art. 26 ust. 2e (bezwzględnego pobrania podatku według stawki krajowej) i nie odnosi się do wymogów opodatkowania odsetek na podstawie art. 26 ust. 1f (do kwoty 2 000 000,00 zł). Wynika z tego, że opodatkowując odsetki wypłacane w kwocie przekraczającej 2 000 000,00 zł (wg stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) płatnik powinien posiadać pisemne oświadczenie podatnika, że ten jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności, a ponadto spełnić wymogi z art. 26 ust. 7a uCIT.
Powyższy wyrok dla płatników oznacza po pierwsze, że opłaty okołokredytowe w świetle umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą mieścić się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem u źródła, a po drugie wyróżnia się odmienne reżimy podatkowe dla wypłacanych należności poniżej i powyżej progu 2 000 000,00 zł.
Autor: Izabela Lipka – konsultant podatkowy
