W dniu 25 lutego 2022 roku Dyrektor KIS wydał interpretację indywidualną o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.594.2021.2.BK w przedmiocie obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z dokonywanymi przez Spółkę płatnościami za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) oraz płatnościami za znaki towarowe i nazwy firm (stan prawny obowiązujący do 31 grudnia 2021 r.).
Stan faktyczny
Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Należy do międzynarodowej grupy kapitałowej oraz jest spółką w pełni zależną od A.E. ? rezydenta podatkowego Słowenii, który nie prowadzi w Polsce działalności gospodarczej poprzez zakład. A.E. jest spółką w pełni zależną od A.I. – rezydenta podatkowego Zjednoczonych Emiratów Arabskich, który nie prowadzi na terytorium polskim działalności gospodarczej poprzez zakład. Zgodnie z Umową o współpracy, Spółka nabywa usługi wsparcia od jedynego udziałowca Spółki tj. A.E obejmujące: know-how, którego prawnym właścicielem jest A.I. i który dzieli się nią z A.E., znaki towarowe i nazwę firmy, usługi wsparcia, świadczone przez A.I. na rzecz A.E. Przy dostarczaniu Pakietu Wsparcia dla zakładów produkcyjnych, A.E. bazuje na wsparciu A.I.
Model biznesowy opiera się na Umowie o współpracy B, na mocy której A.I. dostarcza A.E. Pakiet Wsparcia. A.E. otrzymuje również wsparcie A.I. w koordynowaniu i dostarczaniu Pakietu Wsparcia dla spółek z Grupy. Dostarczając Pakiet Wsparcia, A.I. polega na swoim know-how i zasobach wewnętrznych, jak również może korzystać z usług podwykonawców. Know-how i znaki towarowe dostarczane w ramach Pakietu Wsparcia są prawną własnością A.I. Co więcej, nowo powstały know-how, który może powstać w toku prac A.E. przy dostarczaniu Pakietu Wsparcia do podmiotów z grupy, będzie prawnie własnością A.I. Struktura płatności za Pakiet Wsparcia, pod względem proporcji poszczególnych składników, uzgodniona na podstawie Umowy A jest zgodna z tą ustaloną w Umowie o współpracy B, z Usługami Wsparcia stanowiącymi ok. 80% płatności. A.E. otrzymuje za świadczone usługi wynagrodzenie skalkulowane na podstawie zasady koszt plus. Wynagrodzenie jest naliczane wyłącznie na elementach Pakietu Wsparcia, na których A.E. dodaje wartość od siebie. W rezultacie A.E. nie nalicza wynagrodzenia metodą koszt plus na płatnościach obejmujących know-how lub znaki towarowe. Całość zysku A.E. za dostarczanie na rzecz Wnioskodawcy przez A.E. elementów Pakietu wsparcia obejmujących know-how i znaki towarowe jest przekazywana przez A.E. na rzecz A.I.
Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, zakres podmiotowy ustawy o CIT jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Polski (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Jak wynika z wniosku, A.I. (rezydent podatkowy ZEA) jest rzeczywistym odbiorcą wypłacanych należności, określając obowiązki związane z poborem przez płatnika, od tych należności podatku u źródła, zastosowanie znajdzie Umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku pomiędzy Polską a ZEA.
Stanowisko Wnioskodawcy i DKIS
W sytuacji, gdy płatnik zamierza skorzystać z możliwości opodatkowania opłat licencyjnych obniżoną stawką podatku należy zwrócić również uwagę na treść, art. 23A UPO: korzyści przewidziane umową nie przysługują w przypadkach, gdy można uznać, iż głównym celem lub jednym z głównych celów zawarcia transakcji było uzyskanie takich korzyści, których osiągnięcie nie byłoby możliwe w inny sposób. Z art. 12 ust. 3 UPO wynika, że należności z tytułu użytkowania znaku towarowego i nazwy firmy oraz know-how objęte są definicją należności licencyjnych. Natomiast prawo do skorzystania na gruncie UPO z obniżonej stawki podatku u źródła przysługuje wyłącznie podmiotowi, który można uznać za osobę uprawnioną. Pojęcie osoby uprawnionej (beneficial owner), użyte w art. 12 ust. 2 UPO, nie zostało zdefiniowane. Spółka zakłada, że w sytuacji, gdy to A.I. (a nie A.E.) jest prawnym właścicielem know-how oraz znaków towarowych, decyduje samodzielnie o przeznaczeniu otrzymanego wynagrodzenia i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z ich utratą oraz nie jest zobowiązany do jego dalszego przekazania, a także prowadzi rzeczywistą działalność w kraju swojej siedziby, wówczas rzeczywistym właścicielem know-how oraz znaków towarowych i nazw firm, za których wynagrodzenie płaci Spółka do A.E., jest A.I.
Dyrektor KIS wskazuje, że podmiotem uprawnionym jest taki podmiot, który ma swobodę w podejmowaniu decyzji, czy i jak kapitał bądź inny składnik majątku przez niego otrzymywany ma zostać wykorzystany albo udostępniony innym do używania bądź jak korzyści z tego kapitału powinny być wykorzystane. Zatem podmiot, który nie ma pełnego prawa do osiąganych korzyści, a działa np. jako pośrednik przekazując je do kolejnego podmiotu w łańcuchu, nie jest ich uprawnionym odbiorcą (Interpretacja została wydana przy założeniu, że w istocie A.I. jest rzeczywistym właścicielem należności licencyjnych, w związku z czym stawka podatku u źródła powinna być określona z zastosowaniem UPO).
Odnosząc się zatem do sprawy, w ocenie organu podatkowego: dokonując wypłaty należności z tytułu know-how oraz udostępnienia znaków towarowych uznawanych za należności licencyjne, Spółka uprawniona jest do pobrania podatku u źródła od płatności z uwzględnieniem obniżonej do 5% stawki podatku na podstawie art. 12 ust. 2 UPO PL-ZEA, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, tj. udokumentowaniem siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji oraz dochowaniem należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w Ustawie o CIT.
Autor: Marta Kiryczuk ? Konsultant podatkowy
