Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego? mieści się w zakresie przedmiotowym podatku u źródła.

Zatem, co do zasady należności wpłacane przez podmioty podlegające obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy) na rzecz nierezydentów z tego tytułu powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Należy zwrócić uwagę, iż pojęciem ?urządzenia przemysłowe? posługują się zarówno umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, jak i ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Przy tym, zgodnie z treścią umów międzynarodowych, określeniom w nich użytym, które nie zostały w nich zdefiniowane, należy nadać takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie dana umowa.

Brak jednak definicji legalnej pojęcia ?urządzenie przemysłowe? spowodował powstanie rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, a w szczególności duże wątpliwości po stronie płatników i podatników.

Jak w praktyce rozumieć termin ?urządzenie przemysłowe??

Dokonując wykładni pojęcia “urządzenie przemysłowe” należy odwołać się do stanowiska doktryny i orzecznictwa zgodnie z którym przyjąć należy, że pojęcie “urządzenie przemysłowe” (podobnie jak handlowe lub naukowe) ma charakter sformułowania ogólnego, mieszczącego w sobie wszelkie możliwe urządzenia, stanowiące pewien zespół mechanizmów, elementów technicznych, które mogą mieć zastosowanie w działalności podmiotów o określonej specyfice – przemysłowej, handlowej lub naukowej (orzecznictwo NSA przyznało status urządzenia przemysłowego np. samochodom, naczepom, samolotom, koparkom, kontenerom, zbiornikom – tak: m.in. wyroki NSA z dnia 6 grudnia 1996 r., sygn. akt III SA 1091/94, z dnia 12 stycznia 1996 r., sygn. akt SA/Ka 2296/94, z dnia 16 maja 1995 r., sygn. akt SA/Sz 183/95).

Pojęcie “urządzenie przemysłowe” lub “handlowe”‘ należy rozumieć jako rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów, służący do wykonywania określonych czynności zarobkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ułatwiający szeroko rozumiane prace materialne lub proces sprzedaży towarów i usług. Nie ulega wątpliwości, że wszelka działalność gospodarcza, tj. budowlana, przemysłowa, handlowa, naukowa, to działalność komercyjna, nastawiona na osiągnięcie zysku. Termin “urządzenie przemysłowe, handlowe”‘ powinno być rozumiane autonomicznie, z uwzględnieniem celu, który chciał osiągnąć ustawodawca. Nie sposób zatem uznać, że celem ustawodawcy było wyłączenie z zakresu przedmiotowego przepisu art. 21 u.p.d.o.p opodatkowania płatności z tytułu używania urządzeń budowlanych. Dokonując wykładni określenia “urządzenie przemysłowe” trzeba mieć na uwadze cały zwrot odnoszący się do tego pojęcia i sposób jego ulokowania w treści zdania.

Co więcej, w orzecznictwie wyrażany jest pogląd, że za błędną należy uznać szeroką wykładnię omawianego pojęcia: “urządzenie przemysłowe” – rozumienie tego pojęcia nie może bowiem pomijać przymiotnika “przemysłowe” i rozszerzać jego zakres na każdy inny sektor gospodarki.

W tym zakresie należy uznać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 uCIT dotyczy nie każdego urządzenia, lecz tylko takiego, które ma charakter urządzenia przemysłowego.

 

Z powyższego wynika, że wszelkie maszyny służące do wykonywania określonych czynności, ułatwiających pracę i wykorzystywanych w przemyśle stanowią urządzenia przemysłowe, a zakresem pojęcia “urządzenie przemysłowe” objęte są także maszyny i urządzenia budowlane w tym np. koparki, podnośniki, kontenery czy zbiorniki.

 

Autor: Izabela Lipka ? Konsultant podatkowy

X