Schematem podatkowym w rozumieniu przepisów rozdziału 11a Ordynacji podatkowej jest między innymi ustrukturyzowanie transakcji z podmiotami powiązanymi na przyszłość oraz wprowadzenie uproszczeń w stosowaniu przepisów związanych z ustaleniem cen transferowych.
W objaśnieniach Ministerstwa Finansów wskazano, iż czynności takie jak sporządzanie lokalnej dokumentacji cen transferowych, analizy porównawczej czy grupowej dokumentacji cen transferowych nie jest przedmiotem raportowania. Jednak już udzielanie rekomendacji klientowi w zakresie ustrukturyzowania transakcji z podmiotami powiązanymi na przyszłość może być identyfikowane jako schemat podatkowy. Przykładem tych czynności mogą być:
- zmiana metody weryfikacji cen transferowych,
- weryfikacja sposobu kalkulacji,
- restrukturyzacja działalności,
- wyodrębnienie transakcji pożyczki na kilka umów.
Kolejnym przykładem jest wprowadzenie uproszczeń w stosowaniu przepisów związanych z ustaleniem cen transferowych. Jednym z tego typu rozwiązań obowiązujących w związku z przepisami, które weszły w życie 1 stycznia 2019 roku jest sytuacja, w której odstępuje się od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości oprocentowania pożyczki, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
- oprocentowanie pożyczki na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;
- nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
- pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;
- w trakcie roku obrotowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;
- pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Obowiązkowi raportowania podlega zatem uzgodnienie, w ramach którego w celu osiągnięcia korzyści podatkowej wykorzystuje się wprowadzone jednostronnie w Polsce uproszczenie w stosowaniu przepisów związanych z ustaleniem cen transferowych dla pożyczek, kredytów, oraz emisji obligacji wprowadzone w PIT oraz CIT.
Nie uważa się za uproszczenie, w rozumieniu przepisów o MDR, uproszczenia wprowadzonego jednostronnie, które wynika bezpośrednio z Wytycznych Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju tj. safe harbours w odniesieniu do usług o niskiej wartości dodanej.
Autor: Justyna Kołodziejczyk ? konsultant podatkowy